Kennen jullie dat gevoel van blij verrast te worden? Mij overkwam het gisteren weer eens. Mijn zoon belde me op: "Pa, ik wilde vanmiddag eens langs komen." Dat doet me wat. "Natuurlijk, jong, leuk, daar ben ik blij mee." Hij komt alleen, en wil me kennelijk weer eens echt in levende lijve ontmoeten. Dat raakt een gevoelige snaar. We zien elkaar niet zo vaak. Dat komt omdat hij in Utrecht woont, en dat is toch dik anderhalf uur rijden van hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten