Wat ik dezer dagen op mijn wandelingen zo leuk vind om te zien, zijn de kauwtjes die zo hoog in de bomen zitten te vergaderen, hier in een paar berkenbomen, en ja, ze zitten altijd als koppels. Er zijn ook al een paar koppels houtduiven te zien. Een een overijverige doffer is alweer aan het koeren. Ze zijn alweer bij elkaar en wachten op de Lente... net als ik. Maar ja, ik ben alleen, en dat is toch anders...
De nieuwe Apotheek bereikt binnenkort het hoogste punt. Dat wordt pinten pakken. Het wordt een flink bouwwerk, maar het gaat dan ook een gezin en de apotheek herbergen.
Foto's die op mijn wandelingen maak zet ik als vanouds op
Er is meer:
ik heb een nogal lijvig boek geschreven. Heb je daar belangsteling en wil je het inzien of lezen? Wel dat kan.. Neem maar contact met me op.
titel van het boek: Pas de Dieux, Deel 1 – deel 5
(let op de bewuste gelaagdheid in de titel)
introductie:
Het schijnt zo te zijn dat een man in zijn leven drie belangrijke doelen nastreeft, die ingebed zijn in drie achtereenvolgende levensfasen: in de eerste fase heeft hij vurig lief en verwekt een kind; in de tweede fase bouwt hij iets op vanuit zijn persoonlijke inspiratie en gedrevenheid, of hij doet er in elk geval zijn uiterste best voor; en in de derde fase schrijft hij een boek. In die laatste fase gaat hij terug kijken en geeft hij zich rekenschap van de sporen die hij in het gemeenschappelijke landschap getrokken heeft. Dan kan zijn levenservaring uitgroeien tot het wijze inzicht dat alles één is en dat het al-een zijn ten diepste de kern vormt van zijn alleen zijn. Dat kan hem helpen zijn toenemende aftakeling en groeiende eenzaamheid te accepteren en in vrede te komen met zichzelf en zijn leven. Dat is geen zoetsappig proces; integendeel, mij heeft het in elk geval pittige confrontaties opgeleverd. Maar daarnaast ook het plezier en de genoegdoening van het overdenken en opnieuw doorleven en plaatsen van opvattingen, beslissingen, handelingen en lotgevallen, in een bredere werkelijkheid van mens zijn.
Dit boek is voor een belangrijk deel autobiografisch. Het lijkt me goed om in deze intro aan te geven hoezeer mijn leven en dat van mijn omgeving beinvloed is door de ziekte hyperthyreoidie waaraan ik zonder het te weten jarenlang geleden heb. Een aandoening die een enorme impact heeft gehad op mijn lichamelijk en psychisch welzijn, en op mijn functioneren als mens in mijn gezin, in mijn werk en in de samenleving. Het is een persoonlijk drama, dat dit veel en veel te laat en tenslotte door mijzelf is onderkend. Ik hoop dat het een waarschuwing is voor degenen die in medisch/psychologische zin verantwoordelijkheid dragen.
Ik heb mijn boek geschreven. Nu weet je gelijk dat ik niet alleen versleten sokken heb, ik stop ze nooit, al was ik ze wel, maar dat ik er ook zelf een aan het worden ben. Ik heb echter gaande de weg over de smalle paadjes van mijn leven veel van de persoonlijke inspiratie die mijn leven gemotiveerd heeft teruggevonden en daar ben ik verheugd over. De wijsheid in de Yin en Yang paradox is een vertrouwd en existentieel gegeven geworden. Veel daarvan is ook de novo opgedolven in conversaties bij sigaar en borrel al redenerend, luisterend en beluisterend. Al heeft de inhoud van dit werk een autobiografisch trektje, niets in minder waar. Het meeste van wat ik vertel is òf verzonnen, of aangedikt, of sterk verzwakt, òf fictie, wat allemaal op hetzelfde neerkomt: elke gelijkenis met mijzelf of anderen berust op een merkwaardig toeval. Kom eens op de koffie, dan roken we samen een sigaar.
Een nepreactie om het uit te proberen.
BeantwoordenVerwijderen